UWAGA! Klub Turystyki Górskiej "Perć" został zawieszony do odwołania (14.04 2017).
Klub Turystyki Górskiej "Perć" to działaność której głównym założeniem jest organizacja wyjazdów w góry. Nie chodzi tu jednak o podbijanie najwyższych szczytów tylko o pieszą, lekką turystykę górską. Żartobliwie mówi się o nas: "Klub Turystyczny Pracowników Biurowych". Chcemy również stworzyć warunki do integracji, spotkań, oderwania się od rutyny dnia codziennego i poznawania nowych, ciekawych ludzi.
Nie jesteśmy klubem turystyki kwalifikowanej. "Perć" to klub bez zobowiązań, ale z folklorem. Każdy chętny może się do nas przyłączyć- nie wymaga to żadnych deklaracji, wpisowego ani opłat rocznych, należy jedynie mieć ukończone 18 lat.
W trakcie wypraw zbieramy punkty i uzyskujemy nietypowe odznaczenia, o których możesz poczytać tutaj: Co to są Świstaki i Borsuki?
Jeśli chcesz się do nas przyłączyć, napisz maila na adres perc(małpa)klubmaczki.pl
Kronika Perci:
Ledwo nadeszła astronomiczna i kalendarzowa wiosna, a myśli każdego wędrowca pobiegły ku delikatnie zazielenionym koronom drzew na szlakach, przyjemnym promieniom słonecznym topiącym śnieg na halach i nieśmiało przebijającym się kolorowym kwiatom. Taką miałam wizję i ja, gdy przeczytałam maila od Sasa o kolejnym wyjeździe z Percią – na Bendoszkę Wielką. Ostatnia wycieczka wydawała się być tak odległa, że nie potrzebowałam nawet dodatkowej zachęty o widokach, które rozciągają się ze szczytów zarówno wyżej wymienionej góry, jak i Praszywki, przez którą również mieliśmy przechodzić. Tak! Jadę na poszukiwanie wiosny!
Le séjour :
« Ça va ? » - « Ça va bien »
Ce séjour était spécial. Non seulement il s’agissait d’un séjour de deux jours, mais, comme on l’a appris au cours de la soirée il s’agissait du sixième anniversaire de Sentier à flanc de montagne (ze zdumieniem odkryłam że w języku francuskim nie ma odpowiednika słowa « Perć » !!!!!)
Nous sommes partis le samedi à sept heures, pas tous très réveillés. Pour cet épisode de nos aventures nous étions quatorze participants : Béatrice, Catherine, David, Dominic (pour une raison inconnue appelé George par Michel), Dominique, Evelyne, Michel, Monique, Sylvie, Thomas et moi-même ainsi que trois nouveaux : Thomas, Adalbert (serio, francuskim odpowiednikiem Wojciecha jest Adalbert, nie pytajcie dlaczego) et sa sœur Alexandra qui a significativement abaissé la moyenne d’âge et avait la délicieuse habitude de nous vouvoyer (ex : « Monsieur Thomas »).
Czytaj więcej: 2015 11 28,29 Dolina Gąsienicowa, Tatry - relacja FRANCUSKA
Góry zachwycają, inspirują, porządkują wiele ludzkich spraw. Jedni szukają w nich chwili relaksu i spokoju, inni rozrywki. Powodów aby ruszyć w górę z plecakiem jest wiele, być może dlatego Klub Turystki Górskiej ‘’Perć” doczekał się swojego 50-tego wyjazdu. Został on zaplanowany na 28-ego stycznia a celem były zworniki: Błatnia (917 m n.p.m.) i Klimczok (1117 m n.p.m.).
Wstając rano chyba nie każdy był przekonany o słuszności wyjścia z domu. Za oknem termometr brutalnie pokazywał minusową temperaturę a niebo pokrywały gęste chmury i smog. Około godziny ósmej pod siedzibą klubu na Maczkach zebrała się grupa uzbrojonych w ciepłe ubrania, plecaki pełne jedzenia i termosy z gorącymi, rozgrzewającymi miksturami śmiałków, którzy postanowili wspólnie pokonać zaplanowaną wcześniej trasę. Tego dnia do grona „Perciowców” dołączyły dwie nowe osoby.
Dawno już na żaden „Perciowy”wyjazd nie czekałem z taką niecierpliwością i z takim entuzjazmem jak na ten, teoretycznie zapowiadający się zupełnie niepozornie wypad w Beskid Sądecki. Działo się tak mimo wyjątkowo „zachęcającego” maila od organizatora, który zapowiadał „błotnisto-jesienną aurę”, długi, nudny i nieobfitujący w specjalne widoki szlak oraz inne niedogodności wszelakie, oraz faktu stosunkowo niedawnego dwudniowego pobytu w tamtym rejonie, na wyjeździe zorganizowanym poza klubowymi strukturami. A dlaczego tak oczekiwałem? O tym dalej..
Pod klubem zjawili się wszyscy zainteresowani, nikt się nie spóźnił, pakowanie do busa poszło sprawnie. Wyjazd zapowiada się jak fabuła polskiego filmu, NIC SIĘ NIE DZIEJE.
Po drodze do Rajczy tradycyjny postój na kawkę i hot-dogi. Nie ma to jak produkt mięsopodobny na śniadanko. U wylotu czerwonego szlaku opuszczamy busa i szykujemy się do wymarszu, zmieniamy buty, przywdziewamy stosowne odzienie, rozdzielamy radia. UWAGA ogłoszenie parafialne: kierowca z przepaści bagażnika wyciągnął straszliwie ubłocone nogawki spodni i stanowczo twierdzi, że perciowe, jeśli ktoś ma braki w garderobie to jest szansa na zwrot.
